" สังคมหายนะ ! "

โดย...อ. ไมตรี ทรัพย์เอนกสันติ

คนที่เบื่อสังคม พ่ายสังคม แล้วผันตัวเอง ปลีกวิเวก เก็บตัว ไม่ข้องแวะกับใคร บางคนเข้าป่าอยู่ถ้ำ  บางคนเป็นเดือนเป็นปีไม่พบผู้คน หรือพบน้อยที่สุดเท่าที่จำเป็นจริงๆ อยู่แต่ในโลกส่วนตัว อาจติดตามข่าวทางon line  ทางเดียว  นานๆเข้า พวกนึ้จะเริ่มปฏิเสธสังคม ผู้คน และรู้สึกแปลกแยก ขี้ระแวง  ไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น บางคนหมดศรัทธาในมนุษย์ด้วยกัน หรือ เฝ้าแต่คิดโทษตัวเอง จนเป็นโรคซึมเศร้า นับวัน คนประเภทนี้จะมีมากขึ้น ถึงขนาด หลายคนสิ้นชีวิตไปเป็นอาทิตย์ หรือเดือน กว่าคนภายนอกจะรับรู้ได้ และมีแนวโน้มว่า  คนโดดเดี่ยว ( isolate ) เหล่านี้ จะมากขึ้นทุกที ตามกระแสสังคมแห่งการเอาตัวรอด ตัวใครตัวมัน ไม่สนใจคนอื่น โดยเฉพาะประเทศพัฒนาแล้วทุนนิยมทั้งหลาย ซึ่งในระยะยาว คนโดดเดี่ยวเหล่านี้จะเป็น ตัวถ่วงสังคมที่น่ากลัวมาก เพราะบางส่วนจะพัฒนาการไปเป็นพวกเกลียดสังคมและต้องการลงโทษ หรือทำร้ายสังคม ปฏิวัติสังคม  ด้วยความรุนแรง    ทางออกที่ถูกต้อง และดีกว่า ยั่งยืนกว่า แน่นอนกว่า คือการ ศึกษาธรรม แต่ควร ถึงระดับโลกุตรธรรม จนเข้าใจโลก และอยู่ได้อย่าง " สงบภายใน"   แม้รอบข้างจะวุ่นวาย สับสน อื้ออึง   เป็นการรับรู้ โดย ไม่ปฏิเสธ ไม่แบกยึด ดุจลิ้นงู รอดได้ในปากงู 

อีกทางคือ พวกมุดดินหลบมุม  อย่างพวกนั่ง, เดิน สมาธิ กัมมัฏฐาน หนีโลกชั่วครู่  พอออกจากสมาธิ ก็ชนปัญหาซ้ำเดิมที่รออยู่  จะเห็นได้ว่าวิธีศึกษาโลกุตรธรรม เท่านั้น ที่แก้ทุกอย่างได้จริง 

วิธีที่ หลบจิต นั่งสมาธิ  บรรเทาอาการ สำหรับคนที่ จิตใจบอบช้ำยับเยินมาก่อน เพื่อกำราบอาการ  และเมื่อสงบลงได้ที่ ก็ ให้ตั้งสติ บอกตัวเองว่า มีปัญหาอะไร  อยากรู้เรื่องธรรม ในส่วนไหน  ตอนนั้น จิตใต้สำนึกเราจะ เชื่อมกับองค์ความรู้อันไม่มีสิ้นสุดแห่งจิตจักรวาลและดึง ความรู้วิ่งกลับมาสั่งสอนเราเอง ทั้งนี้ อาจสลับไปวิธีโลกุตรธรรมด้วย  นี่คือทางออกอยู่รอดเดียว ของมนุษย์ชาติ.